Świerk kłujący Picea pungens   ·  Świerk srebrny

Drzewo dorasta przeciętnie do 10m wysokości, choć zdarza jej się osiągać nawet 15m, jest to jednak proces powolnych, gdyż 10 letnie egzemplarze posiadają zaledwie 3-4m.

Roślina przyjmuje kształt regularnego stożka o szerokiej - solidnej - podstawie z wyraźnymi, poziomymi „piętrami”.

Drzewo wytwarza grube, sztywne, kłujące igły o długości 2-3cm, gęsto porastające pędy. Są one ułożone dookoła gałęzi pod kątem prostym, powodując, że drzewko wygląda jak „nastroszone”.

Igły zawdzięczają swój srebrny kolor grubej warstwie wosku.

W sierpniu i wrześniu na choince pojawiają się podłużne, jasnobrązowe szyszki długości 10cm, zwisają z najwyższych gałęzie.

Roślina doskonale radzi sobie zarówno z suchym powietrzem, jak i glebą, choć najpiękniejszy pokrój utrzymuje na stanowisku wilgotnym.

Świerk to gatunek wybitnie światłolubny, dlatego sadzić należy go w miejscach o pełnym nasłonecznieniu. Wtedy roślina nie traci dolnych gałęzi, które zasłaniają pień od samej postawy, utrzymując zwarty i regularny pokrój.

Drzewo może rosnąć na suchszym, jałowym i piaszczystym podłożu, choć najbardziej lubi gleby żyzne, głębokie, bogate w próchnicę (rozłożone substancje organiczne tj. liście, gałęzie czy korzenie) o znacznej wilgotności – zwłaszcza młode rośliny. Gdy roślina po 2-3 latach wytworzy solidny system korzeniowy, sięgający głębszych warstw, jej podlewanie nie jest już tak istotne.

Świerk najchętniej rośnie na glebie lekko kwaśnej, ale radzi sobie też na zasadowej.

Roślina jest wytrzymała na zanieczyszczone miejskie powietrze, nadaje się więc do zieleni miejskiej. Jest całkowicie mrozoodporna.

Ponieważ jest to duże drzewo, które nie lubi być ocieniane, nadaje się raczej do większych ogrodów, gdzie będzie swobodnie rozrastać się w pełnym słońcu lub luźnych kompozycjach kolorystycznych z innymi drzewami.

Najpiękniej świerk kłujący wygląda posadzony jako soliter, np. nad oczkiem wodnym, gdzie jego majestatyczna sylwetka będzie odbijała się w tafli wody.

Z podstawowej formy świerka srebrzystego można stworzyć też formowany żywopłot - ważne, by był on usytuowany w dobrze oświetlonym miejscu.

Drzewo można sadzić w luźnych grupach z innymi roślinami o atrakcyjnym pokroju. Wybrać możemy np. buka pospolitego ‘Pendula’, jodłę koreańską ‘Archer's Dwarf' – preferującą kwaśniejsze podłoże czy perukowca podolskiego np. w odmianie ‘Royal Purple’ o intensywnie purpurowych liściach, które będą kontrastowały z chłodnym odcieniem igieł świerka.