Wachlarz pokrojów jest równie imponujący - do wyboru mamy iglaki stożkowate, wzniesione, kuliste czy luźne. Bogactwo odmian ogrodowych drzew iglastych przejawia się także w kształtach, kolorach i długości igieł. U niektórych z nich, np. modrzewi, igły przebarwiają się jesienią i opadają na zimę.

Problemów nie powinien stanowić dobór iglaka do warunków panujących w naszych ogrodzie. Wśród odmian ozdobnych drzew iglastych znajdują się bowiem przedstawiciele preferujący różnorodne stanowiska: od słonecznych po cieniste, od suchych po wilgotne.

"Iglaki" słyną z tego, że są niewymagające, praktyczne i odpowiednie dla początkujących ogrodników. Opinia ta jest jak najbardziej zasłużona - odporne są bowiem na niskie temperatury, choroby, omijają je szkodniki. W przypadku tych ostatnich wyjątkiem są niektóre odmiany świerków, które często są atakowane przez przędziorka.

Jest to grupa łatwa w uprawie także z tego powodu, że większość odmian nie wymaga formowania, a inne zabiegi pielęgnacyjne kończą się na rozsypywaniu wiosną nawozów o przedłużonym działaniu.

Drzewa iglaste jednak jako rośliny zimozielone narażone są na usychanie w długie, mroźne i słoneczne zimy dlatego w czasie odwilży, gdy nie ma śniegu, dobrze jest je obficie podlewać.

Praktyczne zalety ogrodowych drzew iglastych uzupełniają ich niewątpliwe walory estetyczne. Główny powód, dla którego powinny się znaleźć w każdym ogrodzie, jest nie do przecenienia - zimą często stają się jedyną jego ozdobą.

Dla miłośników ogrodów formalnych iglaste drzewa ozdobne stanowią materiał do tworzenia fantazyjnych rzeźb ogrodowych, które nadają założeniom bajkowego lub barokowego charakteru.