Odporne na niekorzystne warunki drzewa iglaste o pięknej, srebrzystej barwie, które doskonale sprawdzą się w roli dostojnego solitera lub jako jasne uzupełnienie wielobarwnej rabaty.
Regularne stożki i nie tylko
Rośliny wytwarzają regularne stożkowate korony o szerokiej podstawie, z wyraźnymi, poziomymi "piętrami gałęzi", nadającymi im kształt klasyczne choinki - za co właśnie tak kochamy te rośliny.
Szkółkarze na całym świecie pracowali w pocie czoła, by do naszych ogrodów mogły trafić nie tylko stożki ('Glauca' czy 'Maigold') i kolumny ('Iseli Fastigiata'), ale też kuliste formy takie jak 'Śleszyn' czy 'Hermann Naue'.
Mocne, srebrne igły
Świerki wytwarzają grube, sztywne i oczywiście kłujące igły gęsto ułożone na pędzie. 2 - 3cm igły rosną we wszystkich kierunkach i są pokryte - przeważnie - szarym, sinozielonym lub srebrnym nalotem woskowym.
Barwną "wariacją na temat" mogą stać się odmiany wytwarzające kolorowe falbanki młodych przyrostów, które prezentują się niezwykle ciekawie na chłodnym tle starszych igieł.
W zależności od koloru młodych igieł możemy wybierać spośród kremowożółtych u 'Białoboka', żółtozłocistych u 'Maigold' lub jasno srebrnych końców jak u 'Glauca Globosa'.
Dużo światła
Świerk to gatunek wybitnie światłolubny, dlatego sadzić należy go w miejscach o pełnym nasłonecznieniu. Wtedy roślina nie traci dolnych gałęzi, które zasłaniają pień od samej postawy, utrzymując zwarty i regularny pokrój.
Nawet niewielkie ocienienie może sprawić, że roślina zacznie oczyszczać, dlatego też nie polecamy tych roślin do stosowania na żywopłoty czy zwarte szpalery.
Wytrzymały na suszę
Świerki kłujące wytwarzają solidny system korzeniowy, dlatego doskonale radzą sobie z okresowymi niedoborami wody, w upalne letnie dni, a dorosłe okazy - sięgające głębszych warstw glebowych, praktycznie nie wymagają naszej opieki.
Dodatkowo iglaki doskonale radzą sobie z zanieczyszczonym, suchym miejskim powietrzem i są całkowicie mrozoodporne, dzięki czemu, bez wahania możemy stosować je w miejskich ogrodach przydomowych.
Gleba
Drzewo może rosnąć na suchszym, jałowym i piaszczystym podłożu, choć najbardziej lubi gleby żyzne, głębokie, bogate w próchnicę (rozłożone substancje organiczne tj. liście, gałęzie czy korzenie) o znacznej wilgotności – co ma duże znaczenie dla młodych roślin.
Zakres tolerancji pH podłoża waha się pomiędzy lekko zasadowym do lekko kwaśngo .
Podumowując: świerki kłujące, są bardzo elastyczne pod względem wymagań siedliskowych i swobodnie (lecz nie tak intensywnie) rosną na wszystkich rodzajach gleb - od ubogich piaszczystych, poprzez przeciętne ogrodowe, do żyznych, próchniczych.
Na ciężkich, gliniastych glebach warto pamiętać o drenażu, zapobiegającym "duszeniu" się korzeni.
Dorodne solitery
Wśród świerków kłujących znajdziemy sporo dużych roślin, doskonale nadających się na okazy soliterowe. Prócz dorodnych rozmiarów, atutem tych iglaków jest zwarty, gesty i regularny pokrój, ładnie prezentujący się samotnie na trawniku.
Do takiego wykorzystania świerka kłującego polecić można odmiany: 'Koster' i 'Hoopsii' - po 10m wysokości lub nieco niższego (9m wys.), kolumnowego 'Iseli Fastigiata'.
Barwne kompozycje
Srebrny odcień igieł, ładnie kontrastuje z zielenią, żółcią lub czerwienią innych roślin, dlatego świerku kłujące doskonale nadają się do barwnych kompozycji.
W takim zestawieniu sprawdzą się niezawodne, barwne berberysy: B. pośredni 'Red Jewel', B. Thunberga 'Erecta' czy 'Rose Glow', kwitnące hortensje bukietowe 'Phantom', 'Limelight' czy różowa 'Pinki Winki', a jako ciemny akcent kolorystyczny, purpurowy bez czarny 'Black Beauty'.
Dla rozweselenia kompozycji polecamy byliny tj. zawciąg nadmorski, dzwonek brzoskwiniolistny, wilczomlecz mirtowaty czy wyższa, tojeść kropkowana lub jeżówka purpurowa 'Magnus'.
Wśród samych iglaków
Świerk kłujący 'Hoopsii', 'Waldbrunn' czy 'Śleszyn' ciekawie będzie się prezentował na rabacie z innymi iglakami tj. złoty jałowiec chiński 'Plumosa Aurea', wyprostowany, zielony jałowiec pospolity 'Arnold', ciemnozielony, płaczący świerk pospolity 'Inversa' czy niezawodna kosodrzewina w formie podstawowej lub odmianach: 'Carsten', 'Gnom' czy 'Zundert', który przebarwia się jesienią na jasnożółty kolor.
