Osobliwa odmiana wolno rosnącego świerka o szerokim zastosowaniu - na
rabaty, do
skalniaków czy wrzosowiska. Wytrwali ogrodnicy mogą prowadzić ją w
formie "płaczącego drzewka" cierpliwie podwiązując wybrany pęd do
solidnego palika.
Wygląd
'Bruns' wytwarza liczne przewieszające się pędy, tworzące nieregularne, krzywe "wieże". Ten nietypowy pokrój roślina zawdzięcza wyraźnemu przewodnikowi o nierównym wzroście.
Drzewo dodatkowo posiada bardzo wąski, kolumnowy pokrój, dorastając do 10m wysokości, przy zaledwie 1,5m średnicy.
Iglak jest najeżone krótkimi (ok. 2cm), matowymi igłami, z dwoma białymi paskami, na spodniej stronie. Igły te są liczne, drobne, sztywne i kłujące o zielonym wybarwieniu, dokładnie skrywając wnętrze iglaka, nadając mu kompaktowy pokrój.
Stanowisko i uprawa
Iglak lubi stanowiska w pełnym słońcu, w zacisznych miejscach, gdzie nie wieją silne wiatry. Świerk pospolity toleruje niewielkie zacienie, może rosnąć więc także w półcieniu.
Odpowiada mu wilgotne powietrze, dobrze będzie się czuł w niedalekiej odległości od zbiorników wodnych. Gdy nie możemy zapewnić mu takich warunków, pamiętajmy o częstym podlewaniu i zraszaniu rośliny, gdyż dobrze reaguje na takie "zabiegi zastępcze".
Świerki serbskie dobrze radzą sobie na przeciętnych glebach, byle były one wilgotne, zwłaszcza kiedy rośliny są młode. Najlepiej rosną na żyznych glebach o lekko kwaśnym lub kwaśnym pH. Warto wiedzieć, że rośliny mają tendencję do zakwaszania podłoża wokół siebie - ta ich zdolność przydać się może na wrzosowiskach, które przeważnie tworzymy sztucznie za pomocą torfu.
Radzą sobie też na cięższym gliniastym podłożu. Świerka serbskiego można również sadzić na lekkich piaszczystych glebach, lecz wtedy wymaga intensywniejszego podlewania – zwłaszcza w pierwszych latach uprawy.
Drzewo jest mrozoodporne na terenie całego kraju i nie najgorzej reaguje na zanieczyszczone i suche miejskie powietrze.
Zastosowanie
Szczególnie malowniczo wygląda nad brzegiem oczka wodnego lub stawu, wśród kwitnących różaneczników i azalii. Doskonała do ogrodów orientalnych, obok klonów palmowych 'Dissectum', miłorzębów dwuklapowych 'Tit', 'Horizontalis', strzyżonych bukszpanów, kwitnących magnolii i wiśni 'Kiku-shidare-zakura' cudownie podkreśla swą oryginalną formę.
Jest to roślina warta większego zainteresowania, szczególnie w dużych ogrodach, gdzie możemy pięknie wyeksponować jej walory. Możemy posadzić ją na tle wypielęgnowanych trawników lub w dużych parkach.