Świerk pospolity Echiniformis Picea abies Echiniformis

'Echiniformis' to karłowa odmiana świerka pospolitego, która tworzy zwarte półkuliste zielone poduchy, najeżone krótkimi (ok. 2cm), matowymi igłami, promieniście obrastającymi pędy.

Igły te są liczne, drobne, sztywne i kłujące o zielonym lub zielonoszarym wybarwieniu.

Pędy rośliny uniesione są ku górze i tak gęsto ułożone, że dokładnie skrywając wnętrze iglaka, nadając mu kompaktowy pokrój.

W parze ze zwartym pokrojem idą niewielkie rozmiary. W wolnym tempie roślina w wieku 10 lat dorasta do 30cm wysokości i 80cm szerokości - z docelowych 100cm.

Nieśpieszne tempo wzrostu czyni z niej okaz idealny na rabaty i do małych ogrodów.

Iglak lubi stanowiska w pełnym słońcu, w zacisznych miejscach, gdzie nie wieją silne wiatry. Świerk pospolity toleruje niewielkie zacienie, może rosnąć więc także w półcieniu.

Odpowiada mu wilgotne powietrze, dobrze będzie się czuł w niedalekiej odległości od zbiorników wodnych. Gdy nie możemy zapewnić mu takich warunków, pamiętajmy o częstym podlewaniu i zraszaniu rośliny, gdyż dobrze reaguje na takie "zabiegi zastępcze".

Świerki pospolite dobrze radzą sobie na przeciętnych glebach, byle były one wilgotne, zwłaszcza kiedy rośliny są młode. Najlepiej rosną na żyznych glebach o lekko kwaśnym lub kwaśnym pH. Warto wiedzieć, że rośliny mają tendencję do zakwaszania podłoża wokół siebie - ta ich zdolność przydać się może na wrzosowiskach, które przeważnie tworzymy sztucznie za pomocą torfu.

Radzą sobie też na cięższym gliniastym podłożu. Świerka pospolitego 'Echiniformis' można również sadzić na lekkich piaszczystych glebach, lecz wtedy wymaga intensywniejszego podlewania – zwłaszcza w pierwszych latach uprawy.

Drzewo jest mrozoodporne na terenie całego kraju, ale źle reaguje na zanieczyszczone i suche miejskie powietrze.

Niewielkie rozmiary i zwarty pokrój rośliny sprawiają, że jest to roślina, którą łatwo będzie nam wkomponować w rabaty stworzone z kolorowych krzewów i kwitnących bylin.

Te same cechy pokrojowe oraz fakt, że roślina preferuje podłoże o niższym pH, sprawia że jest ona ciekawą alternatywą dla sosen i jałowców często sadzonych na wrzosowiskach.

Na takiej rabacie, prócz stałego elementu jakimi są wrzosy i wrzośce, posadzić możemy azalie wielkokwiatowe i japońskie, dostojne rododendrony, a w cieplejszych miejscach kraju pierisy i kalmie np. wielolistną czy k. szerokolistną w odmianie 'Minuet'. Niższe rośliny takie jak bażyna czarna i golteria pełzająca staną się barwnym wypełnieniem najniższego "piętra" roślin.