Sosna czarna Pyramidalis Pinus nigra Pyramidalis

Odmiana średnio silnie rośnie, gdyż po 10 latach osiąga 3m wysokości z docelowych 6m (w wieku ok. 30 lat).

Gęste gałęzie pokryte sztywnymi, ciemnozielonymi igłami rosną niemal równolegle w stosunku do pnia, nadając roślinie ciekawy wygląd.

Sosna czarna jako gość z południa Europy to roślina 'zahartowana': doskonale radzi sobie z niedoborem wody i jałowym podłożem – najchętniej rośnie na przepuszczalnych glebach piaszczystych i - o dziwo - preferuje podłoża wapienne (!), o wyższym pH, co nie oznacza, że posadzona na typowym wrzosowisku nie urośnie.

Stanowisko powinno być w pełnym słońcu, ewentualnie lekkim (ażurowym) półcieniu, wtedy dłużej utrzymuje zwarty pokrój, nie gubiąc dolnych gałęzi.

Sosna czarna na tle innych wielu innych sosen (zwłaszcza sosny pospolitej) wyróżnia się tym, że jest bardzo wytrzymała na zanieczyszczenia powietrza. Ponadto wytrzymuje zasolenie podłoża, nie przeszkadza jej wysuszający wiatr oraz niskie temperatury (jest całkowicie mrozoodporna na terenie całego kraju).

Dodatkowo sosna czarna wytwarza solidny korzeń palowy wraz z grubymi korzeniami bocznymi - ta cecha w połączeniu z odpornością na zasolenie powoduje, że jest ona wykorzystywana do umacniania nadmorskich wydm i innych piaszczystych skarp.

Roślina idealnie nadaje się jako wykrzyknik ogrodowy, ściągając wzrok użytkowników na ulubioną rabatę. Znakomicie sprawdzi się jako soliter.

Iglaka można sadzić też w niewielkich grupach lub z innymi 'strzelistymi roślinami' takimi jak jałowce (j. skalny 'Skyrocket'), jodły jednobarwne czy żywotniki (np. żywotnik zachodni 'Aurescens').

Ciekawą i mało wymagającą rabatę mieszaną stworzymy, dodając do 'Pyramidalisa' bordowego berberysa np. b. Thunberga 'Harlequin', rozłożystego miskanta chińskiego 'Variegatus' (lubiącego umiarkowanie wilgotne podłoże) i kwitnące krwawniki: np. na żółto k. wiązówkowaty czy na różowo – k. pospolity 'Cerise Queen'.