Sosna czarna Pinus nigra

Docelowo jest to wysokie drzewo o solidnym, grubym i prostym pniu pokrytym spękaną ciemną (niemal czarną – stąd nazwa) korą.

Sosna po 20 latach osiąga 5m wysokości, rośnie więc dość szybko. Młode rośliny tworzą gęste, regularne stożki. Z czasem roślina się „wyciąga”, tworząc „klasyczny parasol”. Parasolowata korona - w przeciwieństwie do sosny pospolitej - jest gęsta i solidna, osadzona na przysadzistym grubym pniu.

Igły sosny czarnej są dość długie (do 15cm), ciemnozielone, sztywne i kłujące – nadają koronie intensywny, ciemny kolor zieleni.

Szyszki ma dość typowe – 8cm brązowe o regularnym okrągławym kształcie. Różnicę pomiędzy szyszkami sosny czarnej a innych gatunków zobaczymy jednak po otwarciu się szyszki, gdyż jej wnętrze jest bardzo ciemne – niemal czarne.

Sosna czarna jako gość z południa Europy to roślina 'zahartowana': doskonale radzi sobie z niedoborem wody i jałowym podłożem – najchętniej rośnie na przepuszczalnych glebach piaszczystych i – o dziwo – preferuje podłoża wapienne (!), o wyższym pH, co nie oznacza, że posadzona na typowym wrzosowisku nie urośnie.

Stanowisko powinno być w pełnym słońcu, ewentualnie lekkim (ażurowym) półcieniu, wtedy dłużej utrzymuje zwarty pokrój, nie gubiąc dolnych gałęzi.

Sosna ta wyróżnia się jest bardzo wytrzymała na zanieczyszczenia powietrza i zasolenia podłoża, nie przeszkadza jej wysuszający wiatr oraz niskie temperatury (jest całkowicie mrozoodporna na terenie całego kraju), dlatego kiedyś często była sadzona wzdłuż dróg.

Dodatkowo sosna czarna wytwarza solidny korzeń palowy wraz z grubymi korzeniami bocznymi - ta cecha w połączeniu z odpornością na zasolenie powoduje, że jest ona wykorzystywana do umacniania nadmorskich wydm i innych piaszczystych skarp.

To duże drzewo nadaje się do dużych założeń ogrodowych i parkowych. Dobrze będzie wyglądała w założeniach naturalistycznych z wiązami (sadzonymi w zagłębieniach terenu, gdzie gromadzi się woda), leszczynami czy lipami oraz tych, o nieco bardziej orientalnym charakterze posadzona w towarzystwie miłorzębów, rododendronów i innych sosen.

Co ciekawe roślina silnie cięta przyjmuje krzaczastą formę, która zmieści się nawet na niewielkich działkach.

Fakt, że roślina dobrze znosi cięcie może być wykorzystywany do tworzenia ogrodowego bonsai.

Z uwagi na dużą odporność na zanieczyszczenia jest podstawowym drzewem do obsadzania terenów przemysłowych.

Prócz praktycznego zastosowania do umacniania skarp czy wyhamowywania wiatru na otwartych przestrzeniach (szpalery z drzew o solidnym systemie korzeniowym), może być sadzona jako okaz soliterowy romantycznie rosnący samotnie na wzgórzu.