Jałowiec Pfitzera Mathot Juniperus x pfitzeriana Mathot  ·  Jałowiec pośredni

Odmiana charakteryzuje się średnio silnym wzrostem: w wieku 10lat osiąga 50cm wysokości przy 150cm szerokości. Jest to szeroki i rozłożysty, ale niski krzew. Starsze okazy mogą ulec wypiętrzeniu i osiągnąć nawet 150cm (rozmiary bez problemu możemy kontrolować cięciem). Posiada sztywne pędy uniesione ku górze.

Łuski mają szarozielony bądź zielony kolor, są drobne.

Jałowce Pfitzera są krzewami, które wyróżniają się szczególnie dużą odpornością na szkodliwe warunki klimatyczne. Są mało wymagające i tolerancyjne - zarówno w stosunku do gleby, jak i skażeń środowiska. Dobrze radzą sobie na bardzo ubogich i kamienistych stanowiskach.

Lubią gleby przepuszczalne i piaszczyste. W ogrodach polecić je możemy na miejsca szczególnie ubogie i mało zasobne w składniki pokarmowe. Mają skromne wymagania wilgotnościowe, wytrzymują długotrwałe suszę nawet na kamienistych i jałowych podłożach. Cechuje je duża tolerancja na pH podłoża, dobrze rosną zarówno na glebach kwaśnych, jak i zasadowych.

Wymagają stanowisk słonecznych, najlepiej sadzić je na południowej wystawie. Choć radzą sobie w półcieniu, to bez dużej dawki słońca tracą pokrój i żywotność i wyglądają rachitycznie.

Są w pełni odpornie na mróz i nie wymagają większej pielęgnacji. Rzadko wymagają nawożenia. Świetnie znoszą cięcia i formowania.

Starsze okazy źle znoszą przesadzanie, zawiązane jest to z ich płytkim i rozległym systemem korzeniowym. Natomiast cecha ta ma też swoją dobrą stronę - dobrze stabilizuje wierzchnią warstwę gruntu.

Jałowiec ten doskonale sprawdzi się w ogrodach o glebach słabych i mało zasobnych w składniki pokarmowe. Możemy zastosować go na skarpie, w ogrodzie skalnym lub na wrzosowiskach. Poradzi sobie przy silnym nasłonecznieniu, a nawet podczas suszy. Dlatego stosujmy go na południowych stokach razem z innymi odmianami jałowca Pfitzera. Doskonale komponuje się np. z odmianą 'Gold Star' lub 'Golden Saucer', a przy tym rośliny te nie dopuszczają do erozji gleby.

W kompozycjach złożonych z roślin iglastych może tworzyć niższe piętro, szybko zasłoni puste miejsca. Posadźmy go wśród złocistych cisów 'Summergold', sosen górskich, sosny gęstokwiatowej 'Oculus-draconis'. Z liściaków dobrać możemy tawuły japońskie ('Genpei', 'Froebelii') i berberysy ('Coronita').

Iglak ten dobrze rośnie również na większych tarasach i balkonach w dużych donicach.

Roślina zawiera silnie trującą substancję - sabinol. Jest ona przyczyną niezbyt przyjemnego zapachu, który wydziela się szczególnie podczas cięcia.