Jałowce Pfitzera Juniperus xpfitzeriana

Jest to mieszaniec jałowca chińskiego i sabińskiego o cechach pośrednich obu tych gatunków. Niezawodny, mało wymagający, ale dość ekspansywny, dzięki czemu szybko i skutecznie zasłania duże powierzchnie. Znakomity jako element pokrojowy i kolorystyczny.

Charakteryzuje się krzaczastym pokrojem i szeroko rozpostartymi pędami. Gałązki ma grubsze niż u jałowca sabińskiego, ale także wałeczkowatego kształtu, pokryte właściwie wyłącznie łuskami. Igły można znaleźć na młodych okazach a także w zacienionych częściach w głębi krzewów. Pędy wyrastają pod kątem, starsze zaś mogą pokładać się na ziemi. Końcówki pędów malowniczo przewisają.

Obok jałowca sabińskiego należy do najczęściej uprawianych u nas jałowców. Doskonale znosi susze i mrozy, a także upały. Lubi stanowiska silnie nasłonecznione, ale może rosnąć też w półcieniu. Dobrze wzrasta zarówno na glebach suchych, jak i wilgotnych - byle były one przepuszczalne. Ma bardzo wysoką tolerancję na odczyn gleby. Udaje się zarówno na kwaśnych, jak i zasadowych, bogatych w wapń stanowiskach. W przeciwieństwie do wielu innych gatunków jałowiec Pfitzera jest dość odporny na skażenie środowiska, a więc może być z powodzeniem stosowany w zieleni miejskiej.

Krzewy te dobrze znoszą cięcie, co ułatwia ich utrzymanie zwłaszcza w mniejszych założeniach, gdyż - podobnie jak jałowce sabińskie - posadzone na odpowiednim stanowisku są ekspansywne. Cecha ta czyni jałowce Pfitzera dobrymi roślinami okrywowymi. Przy doborze odmian warto zwracać uwagę na siłę wzrostu. Jeśli szukamy silnie rosnących iglaków, które mają zakryć grunt, brzydki element elewacji lub umocnić i zazielenić skarpę, to sięgnijmy po srebrzystą 'Pfizeriana Glauca', zieloną 'Mint Julep' czy złocistą 'Pfizeriana Aurea'. Do mniejszych ogrodów wybierajmy wolniej rosnące odmiany, takie jak złociste 'Golden Saucer', 'Old Gold', 'Gold Coast' czy interesującą dwubarwną odmianę 'Blue and Gold'. Na niewielkich rabatach polecamy kontrolować rozmiar roślin każdego roku. Warto przy tej okazji wspomnieć, że przycięte pędy wydzielają nieprzyjemny zapach sabinolu przypominający - niestety - woń kociego moczu.

Obok łatwości uprawy jałowce Pfitzera swoją popularność zawdzięczają połączeniu niewysokiego, ale rozłożystego pokroju z intensywnym żółtym kolorem. Dzięki tym walorom są cennym elementem kompozycji pokrojowych i kolorystycznych wśród roślina zimozielonych. Tolerancja na warunki uprawy sprawia, że można je sadzić zarówno z typowo światło- i kwasolubnymi iglakami (czyli z większością sosen, świerków czy jodeł), jak i z tymi na gleby zasadowe (cisy, sosny czarne, jałowce sabiński, jodły kalifornijskie) czy do miejsc w półcieniu (cisy i choiny).

Do najpopularniejszych i godnych polecenia żółtych odmian należy 'Gold Star' oraz wolniej rosnące 'Gold Coast' i 'Old Gold' (o bardziej oliwkowym odcieniu). Do większych ogrodów i parków polecić można bardzo szybko rosnącą 'Pfitzeriana Aurea'.

Jałowice Pfitzera nadają się do zieleńców, parków (szczególnie jako rośliny okrywowe) i ogrodów, gdzie sprawdza się jako solitery oraz w towarzystwie innych roślin iglastych. W zestawieniach strukturalnych warto wykorzystywać je, by uzupełnić kompozycje o pokrój rozłożysty, szczególnie jeśli zależy nam, by kształt ten miał złocistą barwę. Świetnie prezentują się wśród wysokich traw (miskantów), brzóz, roślin skalnych i wrzosowych. Dobrze wygląda wśród skał, na murkach, przy dużych oczkach wodnych oraz jako nieformowany niski żywopłot.