Sosna górska Alpenzwerg Pinus mugo Alpenzwerg

Karłowa odmiana sosny górskiej tworząca ładne, gęste, ciemnozielone stożki. Rośnie tak regularnie, że przypomina wręcz małe sztuczne choinki kupowane na święta.

Roślina posiada gęsto ułożone na pędzie, średniej długości, kłujące igły, które zimą wybarwiają się na ciepły, złotożółty kolor, stanowiąc zimową atrakcję rabaty.

Odmiana charakteryzuje się powolnym wzrostem i po 10 latach osiąga ok. 60cm wys. i szer. Później drzewko pnie się już tylko do góry, osiągając ostatecznie 90cm.

Roślina wybitnie światłożądna, lubi stanowiska o pełnym nasłonecznieniu, choć toleruje niewielkie lub krótkie (1-2h dziennie) ocienienie.

Jako roślina pionierska dobrze znosi okresowe niedobory wody i suche, zanieczyszczone powietrze (dużo lepiej niż sosna pospolita), lecz najbardziej lubi wilgotne powietrze, występujące przy zbiornikach wodnych.

Nie ma specjalnych wymagań odnośnie podłoża: toleruje kamieniste, piaszczyste, piaszczysto-gliniaste czy żyzne, przepuszczalne i próchnicze. Zaadaptuje się także na glebach ciężkich i zbitych, byle nie były one podmokłe. Nieodprowadzana woda powoduje gnicie korzeni. Dodatkowo roślina jest tolerancyjna względem pH: od zasadowego po całkiem kwaśne (torfowe).

Sosna górska jest całkowicie mrozoodporna na terenie całego kraju.

Na trzy rzeczy musimy uważać przy uprawie kosówki: absolutnie nie toleruje ona psiego moczu (jak wszystkie iglaki zresztą), cienia i podmokłego podłoża.

Roślina doskonale znosi cięcie, które wykonujemy na wiosennych przyrostach (patrz cięcie).

Sosnę tę polecić można do ogrodów w stylu japońskim, gdzie formowana na ogrodowe bonsai w otoczeniu wody, rododendronów, żwiru i bambusów (lub innych traw ozdobnych) doda charakteru i autentyczności naszemu orientalnemu zakątkowi.

Ciekawy pokrój rośliny zostanie uwydatniony, jeśli posadzimy ją na większym skalniaku, gdzie drzewo będzie dobrze widoczne z każdej strony stanowiąc całoroczne uzupełnienie skalnej rabaty.

Jeśli chcemy strwożyć rabatę nad oczkiem wodnym z udziałem sosny górskiej 'Alpenzwerg’ wybierajmy rośliny, które podobnie jak ona lubią wilgotne powietrze. W mniej nasłonecznionym miejscu posadźmy cisy pospolite (np. kolumnowego 'Fastigiata' czy 'Fastigiata Aurea') wraz z choinami.

W pełnym słońcu na wilgotnym obrzeżu dołączmy byliny: drżączkę średnią, kosaćca syberyjskiego, liatrę kłosową, krwawnicę pospolitą czy sporych rozmiarów języczkę pomarańczową.

Z krzewów czy drzew liściastych wybierać możemy spośród: budlei Dawida (które we wschodniej części Polski wymagają osłonięcia na zimę), zimozielonej mahonii pospolitej (‘Apollo’), fantazyjnie powyginanych wierzby babilońskiej ‘Tortuosa’ czy buka pospolitego (np. ‘Black Swan’ o płaczącym pokroju). Drzewa liściaste pięknie odbijają się w tafli posadzone nad wodą, lecz pamiętajmy, że warto taki zbiornik osłonić jesienią siatką ochronną, która będzie wyłapywać opadające liście.