Sadzenie, Żywotnik zachodni Tiny Tim Thuja occidentalis Tiny Tim  ·  Tuja

Dołek musi być na tyle duży, by swobodnie wsadzić tam roślinę i obsypać bryłę korzeniową dookoła ziemią.
Wygodniej będzie użyć szpadla niż zwykłej łopaty.

Czynność ułatwi roślinie wrośnięcie korzeniami w glebę, głębiej się też zakorzeni.

Najprościej będzie mocnymi prostopadłymi pchnięciami naciąć ziemię szpadlem na głębokość połowy długości szpadla.
Można użyć też wideł, pazurek lub grabi.

Przygotowujemy ziemię, którą wypełnimy najpierw dno, a następnie - już po umieszczeniu bryły korzeniowej - przestrzeń wokół bryły korzeniowej.

Potrzebujemy świeżą ziemię i kwaśny torf - dostępne w dużych workach w centrach ogrodniczych.
Składniki mieszamy mniej więcej w proporcji 1:1, tak by torf obniżył pH gleby do wartości poniżej 6 - odczyn sprwadzić możemy za pomocą kwasomierza glebowego. Próbkę wymieszanej gleby zakrapiany płynem Helliga na płytce do porównywania rezultatów. Zabarwienie płynu wskazuje na odczyn gleby.

Wysyp na dno dołka pierwszą warstwę tak przygotowanego podłoża.

Trzymaj całą doniczkę w wiadrze z wodą tak długo, aż bryła korzeniowa dobrze nasiąknie.

Zabieg ten ma na celu uzyskanie ładniejszego wyglądu rośliny oraz pozbycie się potencjalnych ognisk chorobotwórczych.

Na dno dołka wysypujemy pierwszą warstwę świeżej ziemi, następnie wkładamy bryłę korzeniową do dołka.

Niezwykle istotna jest głębokość umiejscowienia bryły w dołku: by nie posadzić rośliny ani zbyt głęboko, ani zbyt płytko. Szyjka korzeniowa - fragment rośliny między korzeniami a pniem - powinna znajdować się na poziomie ziemi.
W przypadku rośliny z pojemnika, sadzimy ją więc na tej samej głębokości, na jakiej rosła w pojemniku (ewentualnie 3-5cm niżej powierzchni gruntu).

Zadanie to ułatwi położenie patyka po brzegach dołka, który będzie wyznaczał odpowiednią głębokość umiejscowienia bryły korzeniowej.

Bryła powinna znaleźć się na takiej samej głębokości, na jakiej rosła w pojemniku, szkółce.
Uczynimy to dobrze, gdy umieścimy szyjkę korzeniową na poziomie równym z gruntem. Warto w tym celu posłużyć się patykiem, który kładziemy tak, by opierał się o brzegi dołka, wyznaczając tym samym odpowiednią wysokość sadzenia.

Pierwszą warstwę ziemi wysypaliśmy już na dno dołka. Teraz dosypujemy ją do połowy jego wysokości. Nowe korzenie będą rosły w dół i to im chcemy zapewnić odżywcze podłoże. Resztę dołka - oszczędzając przy okazji - można wypełnić zwykłą ziemią wykopaną z ogrodu.

Ugniatamy (lekko przydeptujemy) i w razie potrzeby uzupełniamy ziemią.

Dobrze jest uformować wokół rośliny zagłębienie, szeroką nieckę, która będzie zatrzymywać wodę i ułatwi jej spływanie do korzeni.

By podczas podlewania ziemia docierała do korzeni, a nie uciekała bokami, dobrze jest na brzegach zasypanego już dołka uformować misę z ziemi, która będzie zatrzymywała wodę w obrębie bryły korzeniowej.

Roślinę należy obficie podlać (zwłaszcza jeśli sadzisz w środku sezonu!). Po podlaniu ziemia może jeszcze osiąść, odsłaniając korzenie, uzupełnij wtedy braki ziemią.
Pamiętaj o podlewaniu w pierwszych latach uprawy (pierwsze 2 lata). Obowiązuje zasada: lepiej podlać raz a dobrze niż często a oszczędnie.
Częste a słabe podlewanie powoduje, że rośliny płycej się korzenią, ponieważ znajdują wilgoć w wyższych partiach podłoża.
Natomiast rośliny podlewane rzadko, lecz obficie - przeciwnie: głębiej się korzenią.
Efekt: w późniejszych latach roślin nie trzeba podlewać poza okresami suszy a i w jej trakcie dłużej wytrzymują bez wody.

Ściółka ogranicza wzrost chwastów i zapobiega utracie wilgoci z podłoża.

Ściółka z kory dodatkowo zapewnia odpowiednie pH gleby.

Rośliny zimozielone podlewamy długo - także późną jesienią, zimą, jeśli brakuje śniegu i nie ma mrozów oraz wczesną wiosną, jeśli brakuje opadów. W tym okresie rośliny zimozielone narażone są bowiem na suszę fizjologiczną.
Dobrze nawodnione rośliny lepiej przezimują.