Jodły hiszpańskie to dość egzotycznie wyglądająca grupa iglaków, która wymaga zacisznych i ciepłych stanowisk z uwagi na niepełną mrozoodporność.
Charakterystyczne igły
Cechą wyróżniającą jodły hiszpańskie są ich krótkie (ok. 1,5cm), nastroszone i spiralnie ułożone na pędzie igły, które wyglądem przypominają szczotki używane do mycia butelek. Są one ponadto nierzadko pięknie wybarwione. Żółty kolor (szczególnie intensywny zimą i jesienią) znajdziemy u odmiany 'Aurea', a intensywnie seledynowo-srebrny odcień posiadają igły 'Kellerisa'. Rośliną o bardzo chłodnej prawie niebieskiej barwie jest odmiana 'Glauca'.
Zwarty pokrój
Młode rośliny posiadają początkowo nieregularny, zwarty pokrój, nieco się „rozlewając” na wszystkie strony. Rośliny z czasem zaczynają wytwarzać przewodnik, który wyciąga je w regularne stożki. Starsze egzemplarze nie mają problemu z utrzymaniem pokroju i nie wymagają cięć formujących.
Niemałe wymagania
Jodły hiszpańskie powinny być sadzone na słonecznych lub lekko ocienionych, osłoniętych od wiatru stanowiskach. Miejsce takie może okazać się szczególnie istotne dla jodeł zimą lub wiosną, gdzie rośliny nie będą wystawione na osuszające i wymrażające działanie wiatru. Śmiertelne bywają również wiosenne przymrozki niszczące bezbronne młode przyrosty, które dopiero co ruszyły z wegetacją.
Nie da się ukryć, że są to rośliny wymagające pod względem warunków siedliskowych i temperaturowych – bez obawy mogą być uprawiana jedynie na Pomorzu Zachodnim i wzdłuż zachodniej granicy kraju. Młode egzemplarze powinny być osłaniane na zimę w rejonach na zachód od Wisły. W pozostałych częściach kraju roślina nie wykazuje mrozoodporności i raczej nie zimuje.
Gleba pod ich uprawę powinna mieć odczyn kwaśny lub lekko kwaśny oraz być stale wilgotna i żyzna. Uprawie sprzyja bliskość zbiornika wodnego, gdyż iglak bardzo źle reaguje na suche (zwłaszcza zanieczyszczone) powietrze, przez które choruje lub przemarza.
Kremowe szyszki
Iglaki z czasem zaczynają wytwarzać walcowate, kremowo-brązowe szyszki, które skumulowane są w górnej części korony. Szyszki licznie pokazują się na przełomie lata i jesieni, pozostając na drzewach przez całą zimę, by ostatecznie samoistnie się rozsypać na przedwiośniu.
Jak to bywa u jodeł, tak i u tej odmiany szyszki rosną do góry i radośnie "sterczą".
W centrum uwagi
Rośliny dzięki swojemu ciekawemu wyglądowi powinny być sadzone na dobrze wyeksponowanym miejscu. Drzewa doskonale nadają się do tworzenia barwnych kompozycji z innymi kolorowymi roślinami: berberysami, tawułami, bzami czarnymi (Black Beauty 'Gerda' czy 'Eva') czy kremowo-różową wierzba całolistną 'Hakuro-nishiki'.
Jak większość roślin iglastych jodła hiszpańska będzie dobrze wygląda w towarzystwie innych iglaków – zmyślnych cyprysików, niezawodnych sosen górskich czy karłowych świerków białych. Rabaty złożone z drzew iglastych warto rozweselać kwitnącymi krzewami lub bylinami. W zestawieniu z roślinnością zimozieloną sprawdzą się rośliny cebulowe (tulipany, hiacynty, szafirki czy szachownice), kwitnące krzewy jak hortensje (ogrodowe w cieplejszej części kraju lub niezawodne "bukietówki"), kaliny koralowe i japońskie, długo kwitnące budleje. Z bylin warto sięgnąć po większe jeżówki, rudbekie, odętki czy rozchodniki okazałe lub ogrodowe.
Po jodłę hiszpańską możemy sięgnąć, tworząc założenia nowoczesne i orientalne.
