Jodła szlachetna Procumbens Abies procera Procumbens

Jest to jodła o gęstej, zwartej i kulistej koronie (często spotykana pod postacią szczepioną na pniu), która charakteryzuje się bardzo powolnym wzrostem. Jej średnie tempo wzrostu to od 3 do 5cm na rok, w wyniku czego po 10 latach osiąga zaledwie około 30cm wysokości i szerokości. W starszym wieku odmiana nieznacznie się wypiętrza.

Silnie zagęszczona i zwarta korona złożona jest z długich, miękkich srebrzystych igieł.

Jodła szlachetna lubi pełne nasłonecznienie, na wilgotnych i kwaśnych glebach, najlepiej z niewielką domieszką iłu (gliny lekkie). Roślina nie toleruje zasolenia (np. w okolicach chodników zimą posypywanych solą drogową) i wapna w podłożu. Radzi sobie też w półcieniu, gdzie łatwiej jest uzyskać wilgotne warunki uprawy.

Stanowisko powinno być osłonięte od silnych wiatrów i przeciągów, o wysokiej wilgotności powietrza – najlepiej w okolicach wody (oczka wodnego, kaskady czy stawu).

Młode rośliny są wrażliwe na wiosenne przymrozki i nie są w pełni mrozoodporne na terenie całego kraju, dlatego lepiej sadzić je na zachód od Wisły (strefa 6B). Odporność rośliny na mróz na szczęście rośnie wraz z wiekiem.

Odmianę warto posadzić lub postawić w donicy w reprezentatywnym miejscu (lecz osłoniętym), gdzie jej kolor i pokrój zostanie ładnie wyeksponowany i doceniony.

Z powodzeniem można stosować ją na skalniakach, rabatach kolorystycznych czy nad oczkami wodnymi. Iglak ponadto nadaje się do ogrodów w stylu japońskim, miejskim oraz nowoczesnym.

Jodła ta dzięki swoim niewielkim rozmiarom i zwartemu pokrojowi dobrze sprawdzi się - zwłaszcza w formie szczepionej na pniu - w dużym pojemniku na tarasie. Podsadzić ją możemy balkonowymi "pewniakami" takimi jak pelargonie, begonie, dąbrówki rozłogowe, lobelie, werbeny i bakopy.