Bzy czarne to rośliny, które cechują się dużą tolerancją co do stanowiska i warunków glebowych.
Wygląd
Wysoki, wyprostowany krzew z eliptyczną kopulastą koroną. Osiąga 2-2,5m wysokości. Cechuje się wolniejszym wzrostem.
Pędy ma grube i szare, starsze mocno bruzdowane, korkowate. Młode - charakterystycznie wygięte w łuk. Duże liście (do 30cm długości) złożone są z 5-7 listków ząbkowanych, ostro zakończonych.
Cechą charakterystyczną odmiany jest białe obrzeżenie na jasnozielonych liściach. Po roztarciu liście unosi się silny charakterystyczny zapach.
Kwiaty białe - zebrane w talerzykowate baldachy ok. 15cm szerokości - końcem maja rozkwitają i cieszą delikatnym zapachem do końca czerwca.
Owocem jest niewielka jagoda o średnicy 5mm, granatowoczarna. Dojrzewają od sierpnia do października i są niezwykle soczyste. Krzew w tym czasie chętnie odwiedzany jest przez ptaki, które żywią się nimi.
Stanowisko i uprawa
Odmiana jest całkowicie mrozoodporna. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych i wilgotnych, bogatych w azot i wapń. Ale nie jest wymagająca i poradzi sobie na słabszym podłożu.
Preferuje stanowisko słoneczne, w półcieniu także dobrze rośnie, ale słabiej kwitnie a liście nie wybarwiają się tak intensywnie jak w pełnym słońcu. Posiada dużą odporność na zanieczyszczenia.
Zastosowanie
Ciekawa odmiana ze względu na wybarwienie liści. Z uwagi na powolny wzrost można ją polecić do małych ogrodów. Używana może być na rabaty kolorystyczne i jako barwny akcent w ogrodzie. Doskonale komponuje się z żółtymi odmianami tawuł ('Golden Princess', 'Goldmound' czy 'Goldflame'). Pod koroną bzu możemy również stworzyć dużą grupę irysów, szczególnie na glebach wilgotnych.
Ze względu na dużą odporność na zanieczyszczenia, stosowana jest w zieleni miejskiej, parkach i zieleńcach, a także do zadrzewień nieużytków.
W naszym ogrodzie dobrze będzie prezentowała się jako samotnik. Posadzona w tle zielonych żywopłotów będzie wspaniale kontrastował barwą liści. Tę tolerancyjną roślinę polecamy osobom zapracowanym.