Żagwin ogrodowy Aubrieta ×cultorum Bergmans   ·  obrecja ogrodowa

Żagwin, to niska roślina o poduchowatym kształcie, "rozlewająca" się po otoczeniu.

Roślina wytwarza niskie - 10cm ciemnozielone, matowe liście, tworzące zwarte poduchy, z których w kwietniu wyrastają 25cm łodygi zakończone, fioletowymi kwiatostanami z żółtym środkiem.

Bylina najintensywniej kwitnie na przełomie kwietnia i maja, wydzielając przyjemny, miodowy zapach, wabiący licznych zapylaczy.

W łagodne zimy roślina jest zimoziela, i nie znika z rabaty.

Roślina preferuje silnie nasłonecznione stanowiska, na przepuszczalnych, przeciętnych glebach. Doskonale czuje się wśród nagrzewających się za dnia skał (lub betonowych ścieżek), które wieczorem oddają swoje ciepło.

Bylina jest tolerancyjna względem pH podłoża i choć lubi wapno, to urośnie na glebach od lekko kwaśnych po zasadowe.

Nie lubi skrajności i nie przetrwa za zimnych ciężkich glebach gliniastych oraz jałowych, suchych piaskach. Jest odporna na długotrwałą suszę, choć lubi stanowiska umiarkowanie wilgotne - nie za mokre, bo wtedy choruje.

Żagwin doskonale zimuje na terenie całego kraju, choć w bezśnieżne zimy warto przykryć ją stroiszem, by nie doszło do uszkodzeń mrozowych.

Żagwin ogrodowy stanowi "fundament" roślinności wykorzystywanej na skalniaki razem z smagliczką skalną, floksem szydlastym, ubiorkiem wieczniezielonym oraz gęsiówką kaukaską.

Roślina doskonale sprawdzi się również w towarzystwie ozdobnej z liści i kwiatów tojeści rozesłanej 'Aurea', rojnika murowego oraz nieco później kwitnących zawciągów nadmorskich - np. białego 'Alba' czy goździków kropkowanych i goryczki bezłodygowej.

Innym, praktycznie bezobsługowym zestawieniem będzie połączenie żagwinu z bergenią sercowatą, dzwonkiem karpackim i kwitnącą na różowo mydlnicą bazyliowatą.

Żagwin, to roślina którą wraz z macierzanką piaskową, rogownicą kutnerowatą i zawciągiem szerokolistnym oraz jałowcem pospolitym 'Green Carpet', nada się do obsadzania murków kwiatowych.