Surmia bignoniowa Nana Catalpa bignonioides Nana   ·  Katalpa

Jest to niewielkie drzewo oferowane najczęściej w formie piennej. Szerokość korony nie przekracza 4-5m, dlatego znajdzie się dla niego miejsce zarówno w małych ogrodach przydomowych, jak i w wąskich uliczkach miejskich.

Surmia bignoniowa 'Nana' nie kwitnie, ale wytwarza duże (wielkości dłoni), sercowate jasnozielone liście, które pojawiają się późno, bo w drugiej połowie maja.

Dlatego na początku wiosny na widok gołych gałęzi nie wpadajmy w panikę, że drzewo zmarzło. Choć może się to zdarzyć, zwłaszcza młode rośliny są wrażliwe na chłody, dlatego warto zapewnić im ochronę i wybrać osłonięte od wiatrów stanowisko.

Surmia najlepiej rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych i wystarczająco wilgotnych. Nie lubi natomiast, gdy ziemia jest zbita i ciężka. Źle znosi przesadzanie.

Roślina jest tolerancyjna względem pH gleby: od lekko kwaśnej do lekko zasadową.

Lubi ciepłe, południowe stanowiska, osłonięte od silnego wiatru, który może połamać jej kruche gałęzie.

Roślina jest prosta w uprawie, powinna znaleźć się w ogrodach osób, które lubią rośliny o zwartym i dość geometrycznym pokroju.

Ta odmiana surmii nie wymaga specjalistycznego cięcia w celu zagęszczenia czy uzyskania ładnego, foremnego kształtu korony, ale - tak jak inne katalpy - dobrze znosi przycinanie, np. możemy korygować kształt korony z parasolowatego na bardziej kulisty, wedle uznania.

Posadzona z rodgersją kasztanowcolistną, klonem palmowym 'Dissectum Nigrum', azaliami japońskimi (np. 'Fridoline' czy 'Kermesina') oraz małą kamienną pagodą lub wbitymi - różnej grubości - bambusowymi tyczkami wprowadzi do ogrodu powiew orientu.