Różanecznik Nicoletta Rhododendron Nicoletta  ·  Różanecznik

Różanecznik 'Nicoletta' to wolno rosnący krzew o zimozielonych liściach. Dorasta jedynie do 50cm wysokości przy większej szerokości (90cm). Posiada zwarty pokrój i tworzy spłaszczoną półkulę.

Największą ozdobą są duże bladoróżowe kwiaty z czerwonym wzorkiem w środku płatków. Nierozwinięte kwiaty - w pąkach - są intensywnie różowe w miarę rozkwitania stają się prawie białe. Ładnie wygląda kontrast kolorystyczny między intensywnie wybarwionymi młodymi kwiatami a jasnymi już w pełni rozwiniętymi. Zebrane są razem po kilkanaście na szczytach pędów, tworząc okazałe kuliste kwiatostany. Odmiana kwitnie od połowy maja.

Ozdobne są także liście: duże, grube, skórzaste, błyszczące, zimozielone o eliptycznym kształcie, zimą nie opadają, lecz zwijają się w rurki.

Rododendrony wymagają specyficznych warunków uprawy. Preferują cieniste zaciszne miejsca osłonięte od wiatru - najlepiej o podwyższonej wilgotności. Różaneczniki - w przeciwieństwie do azalii wielkokwiatowych i japońskich - źle rosną na słońcu. Lubią widny cień czyli taki, jaki panuje pod koronami wysokich drzew (takich, które głęboko się korzenią jak sosny czy jodły). Na stanowiskach, gdzie jest mniej słońca, rośliny lepiej zimują i dłużej kwitną. Ważne, by podłoże było stale umiarkowanie wilgotne. Nie wolno doprowadzać do przesuszenia bryły korzeniowej. Rośliny dobrze czują się nad wodą.

Wymagają gleby przepuszczalnej (próchniczej lub piaszczysto-gliniastej), żyznej o odczynie kwaśnym (o pH: 3,5-4,5). Uprawa nie uda się na glebach zasadowych, ciężkich, zbitych a także na zbyt piaszczystych i jałowych (należy je poprawić przed posadzeniem).

Różaneczniki mają delikatny system korzeniowy i nie lubią przekopywania ziemi w obrębie ich korzeni (nie wolno przydeptywać korzeni w czasie sadzenia - patrz sadzenie).

Rośliny zimą często cierpią z powodu suszy fizjologicznej i od wysuszających wiatrów - warto je osłaniać. Pąki kwiatowe mogą być uszkadzane przez wiosenne przymrozki. System korzeniowy zawsze wymaga osłony - najlepiej korą sosnową, która chroni i przed przemarzaniem, i przed wysychaniem. Zwijające się liście zimą są zjawiskiem naturalnym - w ten sposób krzew ogranicza transpirację wody i lepiej znosi niskie temperatury.

Nie są to rośliny żarłoczne, bardzo źle znoszą zasolenie podłoża - należy je umiarkowanie nawozić (patrz nawożenie).

Rododendrony to cenne rośliny, które zachwycają wiosną kwiatami. Są one jedną z głównych składowych wrzosowisk i ogrodu japońskiego, malowniczo wyglądają posadzone nad wodą - odbicie krzewów w lustrze wody podwaja liczbę kwiatów w ogrodzie. W ogrodzie japońskim rododendrony sadzimy razem z klonami japońskimi ('Atropurpureum' czy 'Dissectum Nigrum'), funkiami i tawułkami. Na wrzosowisku - razem z azaliami japońskimi, pierisami, kiścieniami, bażynami czy modrzewnicą.

Na stanowiskach półcienistych do różaneczników dołączyć mogą derenie białe takie jak białoobrzeżona 'Sibirica Variegata' czy żółta 'Aurea'. Z bylin warto dołączyć okazałe rodgersje kasztanowcolistne, parzydło leśne, pluskwice (np. o bordowych liściach 'Black Negligee') i bergenię sercowatą.

Jeśli lubimy trawy ozdobne, sięgnąć możemy po turzyce o kolorowych liściach (sztywna 'Aurea', 'Ice Dance' czy 'Evergold').