Cieniolubna przywarka japońska samodzielnie wspina się po nierównych i porowatych powierzchniach za pomocą korzeni przybyszowych.
Wygląd
Przywarka japońska dorasta do około 6m wysokości. Wspina się za pomocą korzeni przybyszowych.
Roślina posiada ozdobne błyszczące ciemnozielone liście w kształcie serca. Jesienią ładnie przebarwiają się na żółto.
Kwitnie od końca czerwca do drugiej połowy lipca. Kwiaty są białe, zebrane w płaskie grona, tworząc koronkowe kwiatostany: złożone z kwiatów płonnych i płodnych (jak u hortensji pnącej).
Stanowisko i uprawa
Przywarka japońska najlepiej rośnie na półcienistych i cienistych miejscach o wysokiej wilgotności, wymaga też stale wilgotnego podłoża. Warto więc ją zasadzić przy północnych ścianach budynków. Starsze rośliny radzą sobie także na słońcu.
Najlepiej czuje się na glebach żyznych, próchniczych i lekko kwaśnych.
Posiada wysoką mrozoodporność, jednak może mieć problem z przezimowaniem w najzimniejszych regionach Polski i na wietrznych stanowiskach.
Zastosowanie
Przywarka japońska jest cennym pnączem z uwagi na termin kwitnienia. Rozpoczyna kwitnienie wtedy, gdy hortensja pnąca je już kończy. Te dwie rośliny uzupełniają się więc pod tym kątem.
Przywarkę japońską warto wykorzystywać do dekorowania północnych ścian, pni starych drzew. Można ją prowadzić przy pergoli (ważne, by była wytrzymała).
Nie wszyscy wiedzą, że przywarka japońska znakomicie spisuje się także w roli rośliny okrywowej w miejscach zacienionych - podobnie jak niejedno pnącze. Tworzy bowiem gęsty dywan liści a przy tym oryginalnie kwitnie latem.
Anna Noszka
