Przegorzan pospolity Echinops ritro

Największą ozdobą rośliny są niebieskie kwiaty zebrane w kuliste koszyczki - cenny jest więc i ich rzadki kolor, i oryginalny kształt. Pojawiają się już w lipcu i długo stanowią ozdobę rośliny, bo aż do września.

Sztywne pędy przegorzanu dorastają dorastają nawet do 1,5m wysokości.

Liście są duże, mocno powcinane i kolczaste, w kolorze zielonym - od spodu zaś srebrzyste.

Pochodząca ze stepów roślina jest odporna na suszę, najlepiej udaje się w miejscach mocno nasłonecznionych i suchych, zasobnych w wapń. Toleruje zaś każdą przepuszczalną (nie mokrą) ziemię oraz lekki półcień.

Uprawa rośliny sprowadza się do usuwania przekwitłych kwiatostanów oraz przycięcia nisko nad ziemią jesienią.

Przegorzan dobrze wygląda w zestawieniach z i lipcowymi roślinami, i z tymi z drugiej połowy lata. Wysoką bylinę sadzimy niezbyt gęsto (bo tylko 2szt. na 1m2) i z tyłu rabaty.

Wspaniale prezentuje się z jeżówką purpurową, rudbekią i słoneczniczkiem szorstkim. Warto go także posadzić jako towarzystwo dla sadźca purpurowego i miskanta chińskiego.

Ma podobne wymagania jak rozchodniki okazałe i ogrodowe ('Stardust', Herbstfreude', 'Matrona' czy 'Brillant'), które warto posadzić przed wysokim przegorzanem, razem z szałwią omszoną i lawendą wąskolistną. Pierwszy plan wypełnić może czyściec wełnisty lub kostrzewa sina.

Ładnie komponuje się z hortensją drzewiastą 'Anabelle' - chcąc podziwiać to połączenie, pamiętajmy, że hortensja potrzebuje więcej wody, natomiast przegorzana nie podlewamy w czasie suszy.

Łacińska nazwa rośliny pochodzi od jeża (echinus), do którego porównywano oryginalny kształt kwiatów. Koszyczki przed rozwojem kwiatów można suszyć i wykorzystywać do bukietów zimą.