Mało wymagające drzewo, łatwe w uprawie. Gęsta upakowana korona porównywana jest czasem do brokuła.
Wygląd
Niewielkie drzewo o kulistej koronie, zwartej i bardzo gęstej. Dorasta do ok. 10m wysokości. Liście są krótkie ok. 10cm długości, pofalowane, złożone z mniejszych listków ułożone na skręconej osi. Kędzierzawe liście rosną bardzo gęsto na pędach,dość wcześnie opadają na zimę, czasem już końcem lata. U starszych okazów kora pofałdowana. Kwiaty niepozorne - bez znaczenia zdobniczego.
Stanowisko i uprawa
Jesiony to tolerancyjne drzewa, mogą rosnąć nawet na suchych glebach. Najlepiej jednak rośnie na żyznych, próchnicznych i wilgotnych glebach o odczynie lekko kwaśnym. Łatwo adaptuje się na nowych siedliskach.
Lubi stanowiska słoneczne bądź półcieniste.
Jest w pełni mrozoodporny w naszym klimacie. Dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza oraz warunki miejskie. Posiada silny system korzeniowy dzięki czemu odporny jest na silne wiatry, nadaje się na wiatrochrony w pasach zielni.
Zastosowanie
Cenna odmiana zwłaszcza do mniejszych ogrodów przydomowych i zieleni miejskiej bądź osiedlowej. Nadaje się do obsadzania niewielkich ulic i wąskich ścieżek. Ozdobna wiosną jak również jesienią, kiedy liście przybierają żółtych barw.
Ładny kulisty pokrój ze zmierzwionymi liśćmi wygląda ciekawie i oryginalnie, dlatego możemy posadzić odmianę 'Crispa' samotnie-soliter. Na dużych rozległych trawnikach lub wśród niskich roślin okrywowych zaprezentujemy jego kędzierzawą koronę.
Atrakcyjnie prezentuje się na rabatach mieszanych, dobrym sąsiedztwem są niższe kwitnące krzewy: krzewuszki cudowne w różnych kolorach np. odmiana 'Minor Black' z ciemnymi liśćmi i różowymi kwitami, lub 'Variegata' o pstrych barwach, niskie lilaki Meyera 'Palibin', śnieguliczki Chenoulta oraz niezawodne tawuły japońskie.
Ciekawostki
Odmiana wyhodowana w Polsce w 1904 roku przez Feliksa Rożyńskiego.