Mało wymagające drzewa, preferujące ciepłe, luźne i wapienne gleby. Kwitną wiosną i atrakcyjnie wybarwiają się jesienią.
Wygląd
Drzewo o wąskiej koronie i smukłym długi pniu początkowo przybiera owalny pokrój, który z wiekiem przechodzi w wyraźnie stożkowaty kształt. Dorosłe rośliny dorastają do 15m wysokości przy zaledwie 5m szerokości, dzięki czemu mieszczą się w niedużych ogrodach i ciasnych miejskich ulicach.
Wiosną grusza obsypana jest licznymi, pachnącymi, białymi kwiatami. Z początkiem maja pojawiają się drobne, srebrzyste liście, które ostatecznie posiadają jasnozielony kolor aż do pierwszych jesiennych chłodów.
We wrześniu liście zaczynają się wybarwiać na żółto, pomarańczowo i czerwono.
Grusza w sierpniu wytwarza drobne, kuliste owoce, mało widoczne w gęstej koronie liście. Pozostają na drzewie aż do zimy, kiedy to są chętnie zjadane przez ptaki.
Stanowisko i uprawa
Grusza preferuje podłoże lekko wilgotne, ale nie straszne są jej okresowe susze oraz zanieczyszczenia miejskie powietrze czy sól drogowa. Jest to powód, dla którego drzewo doskonale nadaje się do nasadzeń wzdłuż dróg i podjazdów.
Roślina lubi ziemię bogatą w składniki pokarmowe, żyzną i próchniczą, przepuszczalną, która dobrze się nagrzewa. Grusze lubią gleby zasobne w wapno o wysokim pH, lecz ta odmiana doskonale poradzi sobie na glebie o odczynie od zasadowego przez obojętne aż do lekko kwaśnego.
Drzewo dobrze rośnie na każdej glebie ogrodowej, także przeciętnej i ubogiej. Jedynie na glebach gliniastych, nienagrzewających się i z tendencją do stagnacji wody może sobie nie poradzić.
Roślina dobrze reaguje na cięcia, zarówno sanitarne, jak i te ograniczające jej rozrost.
Niestety nie jest w pełni mrozoodporna i nie zimuje w najchłodniejszych regionach kraju - na Podhalu i Suwalszczyźnie.
Zastosowanie
Smukła, zdrowa i bardzo wytrzymała roślina ozdobna, która wręcz idealnie nadaje się do obsadzania ulic, chodników skwerów i wszelkich terenów miejskich i wiejskich.
Wysoki pień i smukła korona pozwalają na docieranie dużej ilości światła do podstawy rośliny, dlatego można ją z powodzeniem obsadzać kwitnącymi krzewami i bylinami.
Równie nieproblematycznym kompanem dla 'Chanticleer' będą róże pomarszczone np. odmiana 'Harnaś', tamaryszek drobnokwiatowy czy berberysy Thunberga ('Red Pillar' lub 'Coronita'), pięciornik krzewiasty 'Abbotswood' lub pęcherznica kalinolistna.
Bardziej wymagającą rabatę stworzymy z udziałem hortensji 'Dart's Little Dot', róży angielskiej 'Rosa Gertrude Jekyll' i klona jawora 'Simon Louis Freres'.
Warto wiedzieć
'Chanticleer' zawiązuje pojedyncze małe, kuliste owoce chętnie zjadane przez ptaki, dlatego nie należy się obawiać, że zaśmiecą nam one chodnik czy rabatę.